Της χαμογέλασε απορημένος.Όσο εκείνος μετατρεπόταν σε ρομπότ,εκείνη άλλαζε σε άγαλμα.Πίεσε το μαρμαρένιο της πρόσωπο.
Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015
Της χαμογέλασε απορημένος.Όσο εκείνος μετατρεπόταν σε ρομπότ,εκείνη άλλαζε σε άγαλμα.Πίεσε το μαρμαρένιο της πρόσωπο.
Nevermore
And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon’s that is dreaming,
And the lamp-light o’er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted—nevermore!
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon’s that is dreaming,
And the lamp-light o’er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted—nevermore!
First pass:
“Earth, Air, Fire, Water circle round,
This blessed consecrated ground.”
Second pass:
“East, south, west, north;
Seal this space, bring power forth.”
Third pass:
“By the power of the witches’ blade,
“By the power of the witches’ blade,
This ground is sealed, the circle made.”
“Disperse all energies
To their rightful place;
With appreciation,
Love, and grace.Open now this sacred space.”
North: Earth
Set a green candle at the north gate, the gate of Earth. Light this candle, raise your athame/wand/or index finger in the air, and while drawing the invoking pentagram of Earth in the space above this candle say:
“Watchtowers of the North,
I summon you now
To this sacred place.
Guard this circle
Outside of time and space.
By the powers of Earth,
To my magic give birth.”
East: Air
Set a yellow candle at the east gate, the gate of Air. Light this candle, raise your athame/wand/or index finger in the air, and while drawing the invoking pentagram of Air in the space above this candle say:
“Watchtowers of the East,
I summon you now
To this sacred place.
Guard this circle
Outside of time and space.
By the powers of Air
Bring magic to bare.”
South: Fire
Set a red candle at the south gate, the gate of Fire. Light this candle, raise your athame/wand/or index finger in the air, and while drawing the invoking pentagram of Fire in the space above this candle say:
“Watchtowers of the South,
I summon you now
To this sacred place.
Guard this circle
Outside of time and space.
By the powers of Fire,
My magic inspire.”
West: Water
Set a blue candle at the west gate, the gate of Water. Light this candle, raise your athame/wand/or index finger in the air, and while drawing the invoking pentagram of Water in the space above this candle say:
“Watchtowers of the West,
I summon you now
To this sacred place.
Guard this circle
Outside of time and space.
By the powers of Water will be
Energy to set my magic free.”
____________________
Alice is grown up, so is her rabbit
Monday he loves me.
Tuesday wants to hit me.
How sweet !Wednesday hides from me.
Thursday a cup of tea
Saturday if i want to spend my life with
or Sunday make that rabbit supper -
want him to die
We only come out at night
.............when your eyes become darker
seeking for the white
Wake up suddenly
no dreams, no mirrors.
Looking with dissapointment the closed wondows.
Don't afraid anymore of their mirrors.
Hear the distance wall-clock tick tack tick tack.
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015
Five symptoms
Fallin before your eyes
feeling sick inside
laugh
dodder
from your blurry sight
Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015
Fog in your corner
One shinny day,you feel worry.
Is there a fog in your corner?
or you just breath love?
Is there a fog in your corner?
or you just breath love?
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015
Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο
Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους.
Μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θα 'ναι
ζήτημα ύψους.
Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα, μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ' ένα
Αμάλθειο κέρας.
(Ταπεινή τέχνη χωρίς ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμα σου!)
Ονειρο ανάγλυφο, θα 'ρθω κοντά σου
κατακορύφως.
Οι ορίζοντες θα μ' έχουν πνίξει.
Σ' όλα τα κλίματα, σ' όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη.
Α! πρέπει τώρα να φορέσω
τ' ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
έτσι, με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ' αρέσω.
The pain must feel like snow
We had such
wishful beginnings
But we lived
unbearable lives
I'm sorry little girl
Sorry little girl
So so sorry little girl
Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015
Yes, it's hugeMary jane
He hasn't seen Mary for ages...
So when he saw her lying in front of him so quietly,he felt strange.
In the room they were alone.It was the perfect time for doing of what he was afraid more.Look at her.He was looking at her pretty face while she was sleeping.The most beautiful girl in school was there.Althought,many years were passed from the last day in school -he is a doctor,now-and he has met other beautiful women who was in love with.He couldn't help it but feeling like shit.
Ok...she was sleeping,she was naked.He could take adnantage of her ,like Mike do with women that looks like with girls he hated in highschool.No he is not like that.He can't fuck them.If they are pretty,he just look at them more.
He just want to take the courage and dance with her a last dance.
Running up that hill
"If I only could, I'd be running up that hill.
If I only could, I'd be running up that hill."
It doesn't hurt me.
Do you want to feel how it feels?
Do you want to know that it doesn't hurt me?
Do you want to hear about the deal that I'm making?
You, it's you and me.
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
Be running up that building.
If I only could, oh...
You don't want to hurt me,
But see how deep the bullet lies.
Unaware I'm tearing you asunder.
Ooh, there is thunder in our hearts.
Is there so much hate for the ones we love?
Tell me, we both matter, don't we?
You, it's you and me.
It's you and me won't be unhappy.
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
Be running up that building,
Say, if I only could, oh...
You,
It's you and me,
It's you and me won't be unhappy.
"C'mon, baby, c'mon darling,
Let me steal this moment from you now.
C'mon, angel, c'mon, c'mon, darling,
Let's exchange the experience, oh..."
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
With no problems.
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
With no problems.
And if I only could,
I'd make a deal with God,
And I'd get him to swap our places,
Be running up that road,
Be running up that hill,
With no problems.
If I only could
Be running up that hill
With no problems...
"If I only could, I'd be running up that hill.
If I only could, I'd be running up that hill."
Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015
Your keys on your left
Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015
Οι γέροι ανάμεσα μας
Σσσσς! μην κάνεις φασαρία.
Πάλι ο γέρος μπήκε στην κουζίνα.Και οτι είχαμε ψωνίσει τα τρώει μαζί με την γριά.Άκου το ροχαλητό, κοιμάται και αυτή στην πολυθρόνα.Μην πλησιάζεις! Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν κοιμάται σου αρέσει να την κοιτάζεις.
Πάλι κάνεις γκριμάτσες; καλά όταν κοιμηθεί και ο γέρος θα ρθω να παίξουμε μαζί.Μόλις αποκοιμηθεί και αυτός στην καρέκλα, θα αρχίσουμε να χορεύουμε.Δεν υπάρχει περίπτωση να μας ακούσουν .Ποτέ δεν έχουν ξυπνήσει.Κάνε όσα ακροβατικά θέλεις.Ο ήχος των τακουνιών σου τους νανουρίζει.Μην περπατάς ξυπόλητη.Κάθε φορά που περπατάς στις μύτες, δείχνει αναστατωμένος ο γέρος και τρέχει σαν αφημένο σκυλί στο παράθυρο.Παπούτσια με τακούνια να φοράς, να τους μπερδεύεις.Ακούς;
Θα μπορούσαμε να ζούμε άνετα μαζί τους.Δεν έχουμε δουλεία.Τους έχουμε ανάγκη να μας γεμίζουν το ψυγείο και ας μας παίρνουν το κρεβάτι.Α ν και σε έχω δει κανα δυο φορές να ξηαπλώνεις μαζί του,Να στριμώχνεις το σώμα σου μεταξύ του δικού του και της γριάς.Τόσο κουρασμένη είσαι λοιπόν;Να προσέχεις.Ο γέρος κάτι υποψιάζεται.Μπορεί να μην έχουν πάρει χαμπάρι την παρουσία μας,αλλά ο γέρος...όταν ήταν στην τουαλέτα με την γριά της έπιανε τον κώλο και σε μια στιγμή σε κοίταξε απο το καθρέφτη.Θυμάσαι; όχι δεν ήταν η ιδέα μου.Και ότα η γρια μιλούσε ακατάπαυστα σε κοίταζε απο το παράθυρο που χοροπήδαγες στον κήπο.Δεν χρειαζόταν να έρθεις μέσα να του χαιδέψεις το πρόσωπο.Είναι δυνατόν να θέλεις αυτό το ραμόλι; πόσο ανώμαλη...
Μην γελάς.Λες ανοησίες,Δεν υπάρχει περίπτωση να μου αρέσει και εμένα η γριά.Δεν είμαι γεροντόφιλος.Μην ελπίζεις.Όσες φορές και να φορέσεις αυτό το γαλάζιο φόρεμα και να με κοιτάξεις λοξά μέσα απο τον καθρέφτη, δεν πρόκειται να μου αρέσει αυτή. η γριά.Μόνο φρόντισε να μείνει όσο γίνεται περισσότερο ζωντανή για να συνεχίσω να σου τραγουδάω και εγώ. Ο παλιόγερος.
Πάλι ο γέρος μπήκε στην κουζίνα.Και οτι είχαμε ψωνίσει τα τρώει μαζί με την γριά.Άκου το ροχαλητό, κοιμάται και αυτή στην πολυθρόνα.Μην πλησιάζεις! Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν κοιμάται σου αρέσει να την κοιτάζεις.
Πάλι κάνεις γκριμάτσες; καλά όταν κοιμηθεί και ο γέρος θα ρθω να παίξουμε μαζί.Μόλις αποκοιμηθεί και αυτός στην καρέκλα, θα αρχίσουμε να χορεύουμε.Δεν υπάρχει περίπτωση να μας ακούσουν .Ποτέ δεν έχουν ξυπνήσει.Κάνε όσα ακροβατικά θέλεις.Ο ήχος των τακουνιών σου τους νανουρίζει.Μην περπατάς ξυπόλητη.Κάθε φορά που περπατάς στις μύτες, δείχνει αναστατωμένος ο γέρος και τρέχει σαν αφημένο σκυλί στο παράθυρο.Παπούτσια με τακούνια να φοράς, να τους μπερδεύεις.Ακούς;
Θα μπορούσαμε να ζούμε άνετα μαζί τους.Δεν έχουμε δουλεία.Τους έχουμε ανάγκη να μας γεμίζουν το ψυγείο και ας μας παίρνουν το κρεβάτι.Α ν και σε έχω δει κανα δυο φορές να ξηαπλώνεις μαζί του,Να στριμώχνεις το σώμα σου μεταξύ του δικού του και της γριάς.Τόσο κουρασμένη είσαι λοιπόν;Να προσέχεις.Ο γέρος κάτι υποψιάζεται.Μπορεί να μην έχουν πάρει χαμπάρι την παρουσία μας,αλλά ο γέρος...όταν ήταν στην τουαλέτα με την γριά της έπιανε τον κώλο και σε μια στιγμή σε κοίταξε απο το καθρέφτη.Θυμάσαι; όχι δεν ήταν η ιδέα μου.Και ότα η γρια μιλούσε ακατάπαυστα σε κοίταζε απο το παράθυρο που χοροπήδαγες στον κήπο.Δεν χρειαζόταν να έρθεις μέσα να του χαιδέψεις το πρόσωπο.Είναι δυνατόν να θέλεις αυτό το ραμόλι; πόσο ανώμαλη...
Μην γελάς.Λες ανοησίες,Δεν υπάρχει περίπτωση να μου αρέσει και εμένα η γριά.Δεν είμαι γεροντόφιλος.Μην ελπίζεις.Όσες φορές και να φορέσεις αυτό το γαλάζιο φόρεμα και να με κοιτάξεις λοξά μέσα απο τον καθρέφτη, δεν πρόκειται να μου αρέσει αυτή. η γριά.Μόνο φρόντισε να μείνει όσο γίνεται περισσότερο ζωντανή για να συνεχίσω να σου τραγουδάω και εγώ. Ο παλιόγερος.
Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015
Σάββατο 29 Αυγούστου 2015
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015
Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015
Βαβέλ
-Θέλω όλοι να με μάθουν.-Θα έρθεις μαζί μου;
-Μου λείπει η θάλασσα.
-46$
-Μόνο η οικογένεια έχει σημασία.
-Πήγαινε πιο πέρα.Εξαφανίσου.
-Ούτε τούβλο δεν θα μείνει.
-Αυτη η πολυκατοικία έχει πάνω απο 2 εισόδους.
-Πρόσεξες τις ρωγμές και τον ίσκιο;
-Κι όμως..
-Ούτε πέτρα.
Κυριακή 23 Αυγούστου 2015
The boy with the thorn in his side
The boy with the thorn in his side
Behind the hatred there lies
A plundering desire for love
Behind the hatred there lies
A plundering desire for love
Σάββατο 22 Αυγούστου 2015
Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015
Τρίτη 18 Αυγούστου 2015
Ήθελε να βρει το μέρος του.
Οι περισσότεροι,το ήξερε,θα προτιμούσαν να σπαταλήσουν τις τελευταίες τους μέρες κάνοντας ταξίδια,αγκαλιάζοντας ανίψια και κάνοντας μακρόσυρτα τηλέφωνα σε παλιές αγάπες<έλα να με δεις>,όχι δεν είχε διάθεση να δει κανένα.
Και αφού πέρασε -ανεπιτυχώς- το διάστημα δοκιμάζοντας κλασικές και καινούργιες ιατρικές μεθόδους και ενω είχε εξαντλήσει όλα τα θέματα συζήτησης με χλιαρούς φίλους και για όλα τα τεχνικά ζητήματα της φυγής του είχε -επιτυχώς- ασχοληθεί.Αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να βρει την θέση του, το πόστο του.Το μέρος που θα τον τοποθετούσαν μετά.Η περίεργη αυτή αναζήτηση δεν ήταν αποτέλεσμα έντονης μελό συναισθηματικής φόρτισης αλλά περισσότερο φυσικής περιέργειας.Περιέργειας που ο πυρετός ενδυνάμωνε και κανένα κατευναστικό φάρμακο μπορούσε να κατασιγάσει.
Μόλις ο πυρετός έπεσε στα 38,σηκώθηκε.Μπορεί να ήταν η τελευταία του ευκαιρία, πότε άλλοτε θα αισθανόταν τόσο καλά;οι μέρες του ήταν μετρημένες το ήξερε.Ακόμα και οι πιο στρυφνές νοσοκόμες ήταν πιο ευγενικές τον τελευταίο καιρό.Μια εβδομάδα, ένας μήνας ,λίγες μέρες παραπάνω.Έπρεπε να προλάβει πριν πέσει σε κώμα.Με κόπο σηκώθηκε ,φόρεσε τα ρούχα του και στην αυστηρή νοσοκόμα που τον πλησίασε για να τον σταματήσει, της απάντησε με ύφος κουταβιού:"Πάω στο περίπτερο να αγοράσω παγωτό,μπορώ δεν μπορώ;"Το ύφος του ετοιμοθάνατου μαλακώνει και τους πιο σκληρούς.Τον αφήνει να προχωρήσει μόνος του μέχρι την πύλη και από κει έξω στο περίπτερο.Κοντοστέκεται για λίγο με το χωνάκι ανά χείρας και μόλις βλέπει ότι κανένας δεν τον εποπτεύει το πετάει,(εδώ και μήνες απεχθάνεται τα γλυκά) και μπαίνει στο πρώτο ταξί.
Στην πόλη που ζει υπάρχουν 3 νεκροταφεία, πηγαίνει σε αυτό που είναι κοντά στο σπίτι του.Μέσα στο ταξί, νιώθει μια μικρή ζεστασιά.Του ανέβηκε ο πυρετός;Ανήσυχος ανοίγει το παράθυρο και η δροσιά που νιώθει τον ηρεμεί.Απλή ζέστη.Ξεφυσάει ανακουφισμένος.Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κινηθεί γρήγορα..Το ταξί τον αφήνει μπροστά στην πύλη.Η πρώτη επαφή του αρέσει δέντρα ,λευκό και πράσινο.Είχε κανονίσει τα κληρονομικά του, είχε γράψει στο αγαπημένο ανήψι το σπίτι, είχε δώσει όλες τις οικογενειακές φώτο και όλα τα χρηστικά αντικείμενα.Δεν του έλειπε το σπίτι του.Το είχε από αναμνήσεις αδειάσει.Είχε αφήσει πάνω στην μοναδική καρέκλα του υπνοδωματίου το γαλάζιο κοστούμι του,όχι πολύ επίσημο είχε πιάσει μια σημαντική δουλειά και είχε βγει 2 πετυχημένα ραντεβού με αυτό.΄Μετά από αρκετά χρόνια ,μετά απ'ο τόσα κιλά μπορούσε να φοράει τα νεανικά του ρούχα.Θα ήθελε να φορέσει αυτό.'Οσο για την φωτογραφία είχε αφήσει πάνω στο τραπεζάκι μια κορνιζαρισμένη που είχε τραβήξει πριν 13 χρόνια στην θάλασσα.Το καπέλο δεν φαινόταν αλλά με το ελαφρύ μαύρισμα στα μάγουλα έδειχνε πολύ υγιής.Δέκα μέγιστο τα είκοσι χρόνια πριν,οι φωτογραφίες που μπορείς να χρησιμοποιείς και να δείχνεις στους άλλους,λέγοντας."Νά'μαι.Εγώ."
Πήρε μια βαθιά ανάσα δεν ήξερε απο που να αρχίσει.Ευτυχώς το νεκροταφείο δεν ήταν πολύ μεγάλο.όπως το έβλεπε με την πρώτη ματιά χωριζόταν σε 2 περιοχές, ένα τετράγωνο και ένα παραλληλόγραμμο.Το πλάνο ήταν απλό, θα έψαχνε όλους τους τάφους που μέσα σε λίγους μήνες θα συμπλήρωναν τα χρόνια της απαιτούμενης ταφής και θα προχωρούσαν οι συγγενείς στην εκταφή.Λόγω κρίσης και λόγω του αυστηρού χρονοδιαγράμματος του νεκροταφείου, οι εκταφές γινόντουσαν μέσα στο δοσμένο χρονικό πλαίσιο.Υπολόγιζε πως εκείνος δεν θα ξεπέρναγε τον 1 μήνα ζωής.όποτε άρχισε να ψάχνει νεκρούς που θα έληγαν μέσα σε έναν μήνα,2 το πολύ.Πρώτα θα κοίταζε την χρονολογία και αν έβρισκε το μαγικό νούμερο θα πρόσεχε και τον μήνα.
Ξεκίνησε από την περιοχή τετράγωνο.Δεν βρήκε κάποιον τάφο που θα έληγε αυτόν η τον επόμενο μήνα.Με έκπληξη παρατήρησε ότι υπήρχαν πολλοί νεόδμητοι τάφοι και λάκκοι με φρέσκο χώμα.Άνοιξη σκέφτηκε με πίκρα.Μόλις τελείωσε την πρώτη περιήγηση κάθισε σε ένα παγκάκι για να πάρει δυνάμεις.Δίπλα του υπήρχε ένας τάφος μιας νεαρής όμορφης κοπέλας.Ο τάφος ήταν γεμάτος λουλούδια και επιγραφές .'Εμοιαζε με μικρό σπίτι.Ερωτικοί στίχοι,φωτογραφίες με φίλους κάποια μετάλλια λαμπίριζαν κάτω απο τον ήλιο.'Ένιωσε μια μικρή ζήλια,για την γεμάτη 24χρονη ζωή.Και αν και εκείνος πέθαινε στα 24 , τι θα είχε αλλάξει;Εντάξει είχε ζήσει και κάποιες όμορφες στιγμές ,κάποιες γυναίκες κάτι μεθύσια, κάποια ταξίδια αλλά κανένα μετάλλιο,λίγους φίλους που οι περισσότεροι δεν του μιλούσαν ή είχαν πεθάνει,συγγενείς που είχαν εξοικειωθεί με τον θάνατό του, καμία δόξα,έρωτας που θα έπνιγε τους λυγμούς του τις νύχτες, κανένα παιδί
Σηκώθηκε τρικλίζοντας και για πρώτη φορά η περιέργεια του ,το τιμόνι που τον οδηγούσε σε όλη του την ζωή, έδειχνε να είχε καταλαγιάσει.Του φάνηκε πιο ταιριαστό να πάει να πέσει κάτω αποόκάποιον γκρεμό,να πνιγεί στην θάλασσα.Και θα το είχε κάνει.Για λίγα δευτερόλεπτα τον είχε συνεπάρει η ιδέα.Αν ήταν σίγουρος οτι θα παρέμενε στον βυθό της θάλασσας ή 'οτι θα τον τρώγανε τα πουλιά, θα το είχε αποφασίσει.Αναστέναξε.Τον συνεπήρε το μελό συναίσθημα και αυτόν λοιπόν.Ένιωσε μια αδυναμία να βαραίνει τα μέλη του.Σηκώθηκε με κόπο. Του είχε μείνει η περιοχή ορθογώνιο.Του φάνηκε όμορφη περιοχή.Που θα τον έβαζαν άραγε; υπήρχε μια θέση κάτω από το δέντρο ,μια άλλη καλυπτόταν κάτω απο το γύψινο φτερό ενός αγγέλου. Ποιούς γείτονες θα είχε; κάτω από το δέντρο υπήρχε μόνο μια θέση γωνιακή,αριστερά του υπήρχε μια χαμογελαστή μαθήτρια."Γεια σου Ντόρα, είπε χαμηλόφωνα".Ο άγγελος που βρισκόταν σε οικογενειακό τάφο ήταν αριστερά της "θέσης" μια 92χρονη σοπράνο της όπερας δεξιά."Γεια και σε εσάς ,πιθανοί μου γείτονες".Ποιο κάτω βρήκε μια θέση,κοντά σε μια βρύση δεν του άρεσε, ο τάφος θα ανοιγόταν σε λίγες μέρες.Οι άλλοι δύο τάφοι ο πρώτος σε έναν μήνα ο δεύτερος σε 2 μήνες.έλπιζε να την βγάλει μέχρι τότε.Ένιωσε ένα ρίγος στα πάνω δόντια του,ιδρώτας έλουσε την ραχοκοκκαλιά του."Οχι ακόμα".Είχε διανύσει το μισό ορθογώνιο,είχε ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά του.Το νεκροταφείο,μεσημέρι ,έδειχνε άδειο."Αν λιποθυμήσω,κανείς δεν θα με καταλάβει".Προσπάθησε να επιταχύνει το βήμα του, τα μέλη του βαριά.Τον έπιασε δύσπνοια αλλά μετά από λίγα μέτρα του έφυγε.Ο ιδρώτας εκ νέου έλουσε το πρόσωπο του και ένιωσε το μην ράχη της μύτης του να καίει.Αυτή την φορά δεν ήταν η ζέστη.Αποφάσισε να σταματήσει και να ξεκουραστεί.Υπήρχε ένας λοφίσκος με χορτάρι, τρία δέντρα κάνανε σκιά..Αρκετούς ανθρώπους είχε δει να ξεκουράζονται από κάτω.Στην μέση της διαδρομής τα μάτια του θόλωσαν.Του φάνηκε ότι είδε κίτρινα λουλούδια, ένα γνώριμο μπλε και κάποιο ανοιχτό παράθυρο.Μια γνώριμη ανάμνηση από το σπίτι των παιδικών του χρόνων πέρασε από τα μάτια του.Μικρός στον κήπο του σπιτιού του, ευτυχισμένος να παίζει με τους φίλους τους, τον πεθαμένο, πάνω στο χορτάρι."Πρέπει να φτάσω,όσο γίνεται πιο γρήγορα, να πάρω δυνάμεις και να ξεκουραστώ."Μεγάλη κούραση κατέλαβε το σώμα του και με πιο αργές κινήσεις ,συνέχισε.Να φτάσει στο μέρος του.Κάτω απο τον ίσκιο κοντά στους ζωντανούς να βρει την δικιά του θέση.
Οι περισσότεροι,το ήξερε,θα προτιμούσαν να σπαταλήσουν τις τελευταίες τους μέρες κάνοντας ταξίδια,αγκαλιάζοντας ανίψια και κάνοντας μακρόσυρτα τηλέφωνα σε παλιές αγάπες<έλα να με δεις>,όχι δεν είχε διάθεση να δει κανένα.
Και αφού πέρασε -ανεπιτυχώς- το διάστημα δοκιμάζοντας κλασικές και καινούργιες ιατρικές μεθόδους και ενω είχε εξαντλήσει όλα τα θέματα συζήτησης με χλιαρούς φίλους και για όλα τα τεχνικά ζητήματα της φυγής του είχε -επιτυχώς- ασχοληθεί.Αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να βρει την θέση του, το πόστο του.Το μέρος που θα τον τοποθετούσαν μετά.Η περίεργη αυτή αναζήτηση δεν ήταν αποτέλεσμα έντονης μελό συναισθηματικής φόρτισης αλλά περισσότερο φυσικής περιέργειας.Περιέργειας που ο πυρετός ενδυνάμωνε και κανένα κατευναστικό φάρμακο μπορούσε να κατασιγάσει.
Μόλις ο πυρετός έπεσε στα 38,σηκώθηκε.Μπορεί να ήταν η τελευταία του ευκαιρία, πότε άλλοτε θα αισθανόταν τόσο καλά;οι μέρες του ήταν μετρημένες το ήξερε.Ακόμα και οι πιο στρυφνές νοσοκόμες ήταν πιο ευγενικές τον τελευταίο καιρό.Μια εβδομάδα, ένας μήνας ,λίγες μέρες παραπάνω.Έπρεπε να προλάβει πριν πέσει σε κώμα.Με κόπο σηκώθηκε ,φόρεσε τα ρούχα του και στην αυστηρή νοσοκόμα που τον πλησίασε για να τον σταματήσει, της απάντησε με ύφος κουταβιού:"Πάω στο περίπτερο να αγοράσω παγωτό,μπορώ δεν μπορώ;"Το ύφος του ετοιμοθάνατου μαλακώνει και τους πιο σκληρούς.Τον αφήνει να προχωρήσει μόνος του μέχρι την πύλη και από κει έξω στο περίπτερο.Κοντοστέκεται για λίγο με το χωνάκι ανά χείρας και μόλις βλέπει ότι κανένας δεν τον εποπτεύει το πετάει,(εδώ και μήνες απεχθάνεται τα γλυκά) και μπαίνει στο πρώτο ταξί.
Στην πόλη που ζει υπάρχουν 3 νεκροταφεία, πηγαίνει σε αυτό που είναι κοντά στο σπίτι του.Μέσα στο ταξί, νιώθει μια μικρή ζεστασιά.Του ανέβηκε ο πυρετός;Ανήσυχος ανοίγει το παράθυρο και η δροσιά που νιώθει τον ηρεμεί.Απλή ζέστη.Ξεφυσάει ανακουφισμένος.Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κινηθεί γρήγορα..Το ταξί τον αφήνει μπροστά στην πύλη.Η πρώτη επαφή του αρέσει δέντρα ,λευκό και πράσινο.Είχε κανονίσει τα κληρονομικά του, είχε γράψει στο αγαπημένο ανήψι το σπίτι, είχε δώσει όλες τις οικογενειακές φώτο και όλα τα χρηστικά αντικείμενα.Δεν του έλειπε το σπίτι του.Το είχε από αναμνήσεις αδειάσει.Είχε αφήσει πάνω στην μοναδική καρέκλα του υπνοδωματίου το γαλάζιο κοστούμι του,όχι πολύ επίσημο είχε πιάσει μια σημαντική δουλειά και είχε βγει 2 πετυχημένα ραντεβού με αυτό.΄Μετά από αρκετά χρόνια ,μετά απ'ο τόσα κιλά μπορούσε να φοράει τα νεανικά του ρούχα.Θα ήθελε να φορέσει αυτό.'Οσο για την φωτογραφία είχε αφήσει πάνω στο τραπεζάκι μια κορνιζαρισμένη που είχε τραβήξει πριν 13 χρόνια στην θάλασσα.Το καπέλο δεν φαινόταν αλλά με το ελαφρύ μαύρισμα στα μάγουλα έδειχνε πολύ υγιής.Δέκα μέγιστο τα είκοσι χρόνια πριν,οι φωτογραφίες που μπορείς να χρησιμοποιείς και να δείχνεις στους άλλους,λέγοντας."Νά'μαι.Εγώ."
Πήρε μια βαθιά ανάσα δεν ήξερε απο που να αρχίσει.Ευτυχώς το νεκροταφείο δεν ήταν πολύ μεγάλο.όπως το έβλεπε με την πρώτη ματιά χωριζόταν σε 2 περιοχές, ένα τετράγωνο και ένα παραλληλόγραμμο.Το πλάνο ήταν απλό, θα έψαχνε όλους τους τάφους που μέσα σε λίγους μήνες θα συμπλήρωναν τα χρόνια της απαιτούμενης ταφής και θα προχωρούσαν οι συγγενείς στην εκταφή.Λόγω κρίσης και λόγω του αυστηρού χρονοδιαγράμματος του νεκροταφείου, οι εκταφές γινόντουσαν μέσα στο δοσμένο χρονικό πλαίσιο.Υπολόγιζε πως εκείνος δεν θα ξεπέρναγε τον 1 μήνα ζωής.όποτε άρχισε να ψάχνει νεκρούς που θα έληγαν μέσα σε έναν μήνα,2 το πολύ.Πρώτα θα κοίταζε την χρονολογία και αν έβρισκε το μαγικό νούμερο θα πρόσεχε και τον μήνα.
Ξεκίνησε από την περιοχή τετράγωνο.Δεν βρήκε κάποιον τάφο που θα έληγε αυτόν η τον επόμενο μήνα.Με έκπληξη παρατήρησε ότι υπήρχαν πολλοί νεόδμητοι τάφοι και λάκκοι με φρέσκο χώμα.Άνοιξη σκέφτηκε με πίκρα.Μόλις τελείωσε την πρώτη περιήγηση κάθισε σε ένα παγκάκι για να πάρει δυνάμεις.Δίπλα του υπήρχε ένας τάφος μιας νεαρής όμορφης κοπέλας.Ο τάφος ήταν γεμάτος λουλούδια και επιγραφές .'Εμοιαζε με μικρό σπίτι.Ερωτικοί στίχοι,φωτογραφίες με φίλους κάποια μετάλλια λαμπίριζαν κάτω απο τον ήλιο.'Ένιωσε μια μικρή ζήλια,για την γεμάτη 24χρονη ζωή.Και αν και εκείνος πέθαινε στα 24 , τι θα είχε αλλάξει;Εντάξει είχε ζήσει και κάποιες όμορφες στιγμές ,κάποιες γυναίκες κάτι μεθύσια, κάποια ταξίδια αλλά κανένα μετάλλιο,λίγους φίλους που οι περισσότεροι δεν του μιλούσαν ή είχαν πεθάνει,συγγενείς που είχαν εξοικειωθεί με τον θάνατό του, καμία δόξα,έρωτας που θα έπνιγε τους λυγμούς του τις νύχτες, κανένα παιδί
Σηκώθηκε τρικλίζοντας και για πρώτη φορά η περιέργεια του ,το τιμόνι που τον οδηγούσε σε όλη του την ζωή, έδειχνε να είχε καταλαγιάσει.Του φάνηκε πιο ταιριαστό να πάει να πέσει κάτω αποόκάποιον γκρεμό,να πνιγεί στην θάλασσα.Και θα το είχε κάνει.Για λίγα δευτερόλεπτα τον είχε συνεπάρει η ιδέα.Αν ήταν σίγουρος οτι θα παρέμενε στον βυθό της θάλασσας ή 'οτι θα τον τρώγανε τα πουλιά, θα το είχε αποφασίσει.Αναστέναξε.Τον συνεπήρε το μελό συναίσθημα και αυτόν λοιπόν.Ένιωσε μια αδυναμία να βαραίνει τα μέλη του.Σηκώθηκε με κόπο. Του είχε μείνει η περιοχή ορθογώνιο.Του φάνηκε όμορφη περιοχή.Που θα τον έβαζαν άραγε; υπήρχε μια θέση κάτω από το δέντρο ,μια άλλη καλυπτόταν κάτω απο το γύψινο φτερό ενός αγγέλου. Ποιούς γείτονες θα είχε; κάτω από το δέντρο υπήρχε μόνο μια θέση γωνιακή,αριστερά του υπήρχε μια χαμογελαστή μαθήτρια."Γεια σου Ντόρα, είπε χαμηλόφωνα".Ο άγγελος που βρισκόταν σε οικογενειακό τάφο ήταν αριστερά της "θέσης" μια 92χρονη σοπράνο της όπερας δεξιά."Γεια και σε εσάς ,πιθανοί μου γείτονες".Ποιο κάτω βρήκε μια θέση,κοντά σε μια βρύση δεν του άρεσε, ο τάφος θα ανοιγόταν σε λίγες μέρες.Οι άλλοι δύο τάφοι ο πρώτος σε έναν μήνα ο δεύτερος σε 2 μήνες.έλπιζε να την βγάλει μέχρι τότε.Ένιωσε ένα ρίγος στα πάνω δόντια του,ιδρώτας έλουσε την ραχοκοκκαλιά του."Οχι ακόμα".Είχε διανύσει το μισό ορθογώνιο,είχε ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά του.Το νεκροταφείο,μεσημέρι ,έδειχνε άδειο."Αν λιποθυμήσω,κανείς δεν θα με καταλάβει".Προσπάθησε να επιταχύνει το βήμα του, τα μέλη του βαριά.Τον έπιασε δύσπνοια αλλά μετά από λίγα μέτρα του έφυγε.Ο ιδρώτας εκ νέου έλουσε το πρόσωπο του και ένιωσε το μην ράχη της μύτης του να καίει.Αυτή την φορά δεν ήταν η ζέστη.Αποφάσισε να σταματήσει και να ξεκουραστεί.Υπήρχε ένας λοφίσκος με χορτάρι, τρία δέντρα κάνανε σκιά..Αρκετούς ανθρώπους είχε δει να ξεκουράζονται από κάτω.Στην μέση της διαδρομής τα μάτια του θόλωσαν.Του φάνηκε ότι είδε κίτρινα λουλούδια, ένα γνώριμο μπλε και κάποιο ανοιχτό παράθυρο.Μια γνώριμη ανάμνηση από το σπίτι των παιδικών του χρόνων πέρασε από τα μάτια του.Μικρός στον κήπο του σπιτιού του, ευτυχισμένος να παίζει με τους φίλους τους, τον πεθαμένο, πάνω στο χορτάρι."Πρέπει να φτάσω,όσο γίνεται πιο γρήγορα, να πάρω δυνάμεις και να ξεκουραστώ."Μεγάλη κούραση κατέλαβε το σώμα του και με πιο αργές κινήσεις ,συνέχισε.Να φτάσει στο μέρος του.Κάτω απο τον ίσκιο κοντά στους ζωντανούς να βρει την δικιά του θέση.
Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)